In juli 2015 vraagt een relatie of ik een foto kan restaureren. Een foto van haar zelf met haar inmiddels overleden vader in een Zuid Franse stad. Van lang lang geleden. Zij heeft onlangs waterschade gehad en de foto is daardoor helaas zwaar beschadigd. Er is geen negatief, dus een nieuwe afdruk zit er niet in.
Proberen: no cure no pay
Ik zeg dat ik het altijd kan proberen…
Ik scan de foto in en ga met Adobe Lightroom aan de slag. Zweetdruppels! Gelukkig zijn beide mensen vrijwel onbeschadigd.
Stukje voor stukje cloon ik het troittoir en de rijbaan. Dat moet heel secuur, want de middenstreep, de troittoirband en stoeptegels moeten ongeveer blijven lopen zoals het was. De restauratie daarvan mag niet storen. Tot slot werk ik het pak van vader en de heg bij.
De sepiakleur moet ook authentiek blijven.
Uiteindelijk ben ik na uren redelijk tevreden. Ik bestel een afdruk.
In tranen: “prachtig gerestaureerd!”
Vervolgens ga ik enigszins nerveus naar de opdrachtgeefster. Wat zal zij zeggen?
Beter kan niet: zij is tot tranen geroerd.
Vandaag heb ik haar aan de telefoon: zij is er nog altijd heel blij mee, de foto hangt boven de eettafel en zij kijkt er elke dag naar.
